Περιμέναμε να κόψει για να απολαύσουμε ένα απογευματινό πτησουλάκι,- που λέει και ο Ντομένικο. Αργά το απόγευμα και μετά από αρκετό αλλά πολύ χαρούμενο με νότες ...παραλίας.... parawaiting, σύννεφα άρχισαν να δημιουργούνται στην δυτική πλευρά της πεδινής περιοχής μπροστά από την απογείωση, τα οποία σύντομα πύκνωσαν, ενώθηκαν και με άλλα από τον νότο σχηματίζοντας μια γραμμή προς τα Β-ΒΑ και σιγά σιγά ο ουρανός άλλαξε και ο αέρας μειώθηκε στην απογείωση.
Ετοιμαστήκαμε.Ο Κώστας έκανε μια δοκιμαστική γρήγορη με κάνα δυο toutch & go και μας είπε ότι χαμηλά ήταν καλά αλλά παίρνοντας ύψος είχε μικρές ταχύτητες. Πήραμε και πληροφορίες από την προσγείωση, μέτρια ένταση. Ανεμοβαθμίδα; Ας πετάξουμε χαμηλά. Το διπλό απογειώθηκε ξανά και με το ζόρι κρατιόταν κάτω από τον δρόμο. Αααα τσουλήθρα θα κάνουμε τελικά....
Απογειώθηκε πάλι ο Κώστας, φεύγω κι εγώ. Το σκηνικό άλλαξε πολύ γρήγορα! Συνεχής άνοδος ήπια και γλυκιά. Πριν πάρω αρκετό ύψος και έχοντας τσεκάρει ταχύτητες, περνάω ψηλά από την απογείωση και φωνάζω ότι ταχύτητες έχω παντού είναι καλά.(VHF ξέμεινα, τώρα έτυχε-αχ ο νόμος του Μέρφι) Ανέβαινα συνεχώς. Δεν κύκλωνα. Έφυγα και προς την πόλη, αλλά δεν έχανα καθόλου ύψος. Γενικά ήσυχα. Σε κάποια σημεία, ειδικά όταν πήγαινα προς τον βορρά, είχα πολύ έντονες αναταράξεις που κρατούσαν όμως για λίγο. Τα σύννεφα που είχαν δημιουργηθεί είχαν ενέργεια. Κοίταξα και τα βουνά πίσω, όχι ιδιαίτερα σύννεφα. Έμεινα πιο πολύ στην Δ ΝΔ πλευρά της περιοχής -σε σχέση με την απογείωση -ενώ ο Κώστας πήγε και προς το Παναχαϊκό.
Από την αρχή της έντονης ανόδου και αφού όπου και να πήγαινα αυτή συνεχιζόταν, φώναξα στο VHF "σύγκλισηηηη!!!!!" αλλά δεν ακούστηκα φυσικά.. Συνάντησα και τον βοριά πάνω από τα 1100, αυτός κάποια στιγμή με "κόλλησε" λίγο από ταχύτητα, αυτιά- επιτάχυνση και έξω προς την πόλη.
Έφτασα ~1500μ. Έκανε κρύο. Έκανα βόλτες πολύ ψηλά και ανοιχτά από το βουνό, σε μερικές περιοχές έπεφτε γερό κούνημα... καλό κράτημα, active flying, επιτάχυνση αρκετά συχνά, κλεισίματα όχι.
Το σίγουρο είναι ότι υπήρχε μια πολύπλοκη συγκυρία φαινομένων που δεν ήταν εύκολα ξεκάθαρα. Συνήθως λέμε στην σύγκλιση έχει ξύλο όταν μπαίνεις και μετά είναι ήσυχα. Μήπως είχε περισσότερα από ένα στρώματα;;; Δούλευαν τα σύννεφα που σχηματίστηκαν;;; Υπήρχαν θερμικά;;; Οι τριβές των ανέμων που συναντήθηκαν ήταν εντονότερες από συνήθως;;; Και κάτω από όλα αυτά στο χαμηλότερο επίπεδο, άνεμος επιφανείας με δυνατές ριπές από νότια κατεύθυνση....
Η πλάκα είναι ότι στο VHF δεν "έβγαινα" αλλά το είχα ανοιχτό και άκουγα τα παιδιά που από τον αέρα, την προσγείωση ή την απογείωση ρωτούσαν ή έλεγαν διάφορες πληροφορίες. Κάποια στιγμή απογειώθηκε και ο Δημήτρης, όπως μου είπε μετά, ήθελε να πετάξει χαμηλά., όμως δεν του έγινε η χάρη, ανέβαινε συνεχώς και παρόλα τα σπιράλ και τις μανούβρες άργησε πολύ να χάσει ύψος και έφαγε και πολύ ξύλο χαμηλά όπου ο αέρας που επικράτησε προς στιγμήν, ήταν ΝΔ με έντονες ριπές.
Ουσιαστικά προσγειώθηκα όταν ο ουρανός καθάρισε πάλι και το φαινόμενο τελείωσε. Τελευταίο "ξυλάκι" πάνω από την προσγείωση.
Το σίγουρο είναι ότι υπήρχε μια πολύπλοκη συγκυρία φαινομένων που δεν ήταν εύκολα ξεκάθαρα. Συνήθως λέμε στην σύγκλιση έχει ξύλο όταν μπαίνεις και μετά είναι ήσυχα. Μήπως είχε περισσότερα από ένα στρώματα;;; Δούλευαν τα σύννεφα που σχηματίστηκαν;;; Υπήρχαν θερμικά;;; Οι τριβές των ανέμων που συναντήθηκαν ήταν εντονότερες από συνήθως;;; Και κάτω από όλα αυτά στο χαμηλότερο επίπεδο, άνεμος επιφανείας με δυνατές ριπές από νότια κατεύθυνση....
Η πλάκα είναι ότι στο VHF δεν "έβγαινα" αλλά το είχα ανοιχτό και άκουγα τα παιδιά που από τον αέρα, την προσγείωση ή την απογείωση ρωτούσαν ή έλεγαν διάφορες πληροφορίες. Κάποια στιγμή απογειώθηκε και ο Δημήτρης, όπως μου είπε μετά, ήθελε να πετάξει χαμηλά., όμως δεν του έγινε η χάρη, ανέβαινε συνεχώς και παρόλα τα σπιράλ και τις μανούβρες άργησε πολύ να χάσει ύψος και έφαγε και πολύ ξύλο χαμηλά όπου ο αέρας που επικράτησε προς στιγμήν, ήταν ΝΔ με έντονες ριπές.
Ουσιαστικά προσγειώθηκα όταν ο ουρανός καθάρισε πάλι και το φαινόμενο τελείωσε. Τελευταίο "ξυλάκι" πάνω από την προσγείωση.
Ήμουν σε ένταση όταν προσγειώθηκα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην πτήση δεν χαλάρωσα ούτε λεπτό, κοίταζα επίμονα τον ουρανό να διαβάσω τα σημάδια του, χρειάστηκε να παρακολουθώ πολύ την πτέρυγα μου αλλά και τους άλλους πιλότους και τις επιλογές τους.Η αμφιβολία μήπως κάτι δεν είχα εκτιμήσει σωστά υπήρχε στην άκρη του μυαλού μου κάθε στιγμή και αυτό δεν είναι καλό.
Σκέφτομαι ότι τελικά οι γνώσεις μας πάντα, μπορεί να είναι ή να μοιάζουν ελλιπείς σε σχέση με την εμπειρία που ζούμε και αυτό μου δείχνει ότι σε μεγάλο βαθμό αφήνουμε το ένστικτο να μας οδηγήσει. Ποτέ δεν σταματάμε να μαθαίνουμε, κάθε πτήση προσθέτει μάθηση, αισθητηριακή- κινητική ή διανοητική.
Σκέφτομαι ότι τελικά οι γνώσεις μας πάντα, μπορεί να είναι ή να μοιάζουν ελλιπείς σε σχέση με την εμπειρία που ζούμε και αυτό μου δείχνει ότι σε μεγάλο βαθμό αφήνουμε το ένστικτο να μας οδηγήσει. Ποτέ δεν σταματάμε να μαθαίνουμε, κάθε πτήση προσθέτει μάθηση, αισθητηριακή- κινητική ή διανοητική.
Ήταν μια δυνατή εμπειρία! Μετά στο καφενείο η συζήτηση φούντωσε γιατί κάθε ένας από όσους πετάξαμε έλεγε διαφορετικά πράγματα, γιατί είχε πετάξει διαφορετικά. Εγώ ήμουν ευχαριστημένη, είχα φάει πολύ λιγότερο ξύλο από την χθεσινή πτήση, και από τους άλλους στην σημερινή, δεν αγχώθηκα για να κατέβω και γενικά πέταξα καλά, ευχαριστήθηκα την πτέρυγά μου και την ωραία θέα από τόσο ψηλά για τόση ώρα. Φυσικά δεν έφυγα για κάπου αλλού, ούτε η ώρα ήταν κατάλληλη αλλά και το ξάφνιασμα της απόκτησης ύψους τέτοια ώρα με τέτοιο τρόπο που να με αφήσει να σκεφτώ κάτι τέτοιο!
Όποιος θέλει ας γράψει την δική του πλευρά από την χθεσινή πτήση ή αν κάποιος έχει πετάξει σε παρόμοια συγκυρία, ας πει την δική του εμπειρία.
Έτσι θα έχουμε και μια ...σύγκλιση απόψεων και εμπειριών που θα πάνε το θέμα...πιο ψηλά!!!!
Και ένα λινκ με σχετικό αρθράκι από την σελίδα του Jérôme Daoust
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου