1η Πανελλήνια ...διαδικτυακή Συνάντηση Παραπεντιστριών σε μια ανάρτηση...
Greek Women in Paragliding Action
Εννέα αέρινες κυρίες-πιλότοι που πετούν ενεργά σήμερα με παραπέντε, στην Ελλάδα, απάντησαν στο κάλεσμά μου και στέλνοντας φωτογραφίες και κείμενο, συναντιούνται σήμερα εδώ, στο blog μου, για μια αποκλειστική παρουσίαση του παραπεντίστικου εαυτού τους. Είμαστε λοιπόν λίγες (δέκα μαζί με μένα) αλλά σπουδαίες, γιατί αγαπάμε φανατικά την ελεύθερη πτήση και διεκδικώντας ένα κομματάκι του γενικώς ...ανδροκρατούμενου ...ουρανού, κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα!!!! Birds Can Fly...
Πάμεεεεεεε...!!!!!!
Μαρία Θεοδώρου, (Θεσσαλονίκη) " A high record woman"
"Πετάω από τον Ιούνιο του 2006, μου άρεσαν πολύ από την αρχή οι αποστάσεις (ασχετα αν δεν τα καταφέρνω :P).
Στην πορεία αγάπησα εξίσου το να "ξύνω" το ίδιο πουρνάρι στον Προφήτη επί μία ώρα για να κερδίσω ένα μέτρο, να ακολουθώ τα πουλιά όσο μπορώ και να βλέπω πως πετάνε...
Τις τσουλήθρες με φίλους σε εξαιρετικά ευσταθείς συνθήκες και επικές
στιγμές γέλιου στην προσπάθεια μας να απογειωθούμε...
Να παρατηρώ πως αλλάζει η μέρα,οι συνθήκες, τα σύννεφα ακόμη και όταν δεν πετάω. Τα πανεμορφα χρώματα στον ουρανό και στη γη από ψηλά που έχουμε δει. Και κυρίως την αίσθηση οτι εκεί πάνω υπάρχεις μόνο εσύ και η φύση..."
Ελένη Πελέκη ( Αγρίνιο) "έχε το νου σου, έρχομαι"
"Απειλητικά" ... λάτρης της πτήσης, από κούνια, η Ελένη, γράφει...."Πετάω από 01/04/2006 (πρωταπριλιά... τυχαίο? δε νομίζω!). Έχω εκπαιδευτεί από τον Ιωακείμ Σκόνδρα.Κίνητρο: τα συναισθήματα που νιώθω όταν πετάω (ελευθερία, δέος, ηρεμία, κάποιες φορές φόβος που συνοδεύεται με επανεκτίμηση της μεγάλης αξίας της ζωής και της κάθε στιγμής).
Το παραπέντε είναι η πιο ωραία δραστηριότητα από όσες έχω δοκιμάσει. Φράσεις που με εκφράζουν,μεταφορικά και κυριολεκτικά (στίχοι από το τραγούδι του Αγγελάκα "Σιγά μην κλάψω"):
"Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω"
Σιγά μην.... δεν το πιστέψουμε.... βλέποντας την φωτογραφίας της... πεισματάρας μπουμπούς να κουβαλάει το αεροπλανάκι της ,,,,, Από μικρή είχε πείσμα και κλίση στα εναέρια παιχνίδια !!!!!
Γιώτα Ραπάνου, (Πάτρα) " μ΄αρέσει να κοιτάω ψηλά...."
"...ξεκίνησα το '98, στην Λέσχη Αλεξιπτώτου Πλαγιάς Πάτρας με εκπαιδευτές Δασούκη και Μπάλλα αλλά και πολλούς άλλους, παλιούς και νέους που μας βοηθούσαν κάθε στιγμή! Δεν το είχα δει,ούτε σκεφτεί, να το κάνω νωρίτερα, ο Δημήτρης και διάφοροι φίλοι που το είδαν και ενδιαφέρθηκαν πρώτοι, με παρέσυραν.Ως τότε κάναμε σκι στο βουνό και στην θάλασσα και γενικώς όλο και με κάτι αθλητικό ασχολούμασταν.
Από τότε όμως που πέταξα, όλα τα άλλα σχεδόν τελείωσαν και έγινα φανατική!!! Το παραπέντε είναι το "ψώνιο" μου.
Παρόλα τα εμπόδια και τις... αναγκαστικές αποχές (ατύχημα,,, εγκυμοσύνη κτλ..)έχω σχεδόν συμπληρώσει τα 13 χρόνια και συνεχίζω ακάθεκτη δουλεύοντας σκληρά για να αποκτήσω όσο το δυνατόν περισσότερη γνώση και εμπειρία, να κάνω πολλές και καλές πτήσεις και να προσφέρω όπου και όπως μπορώ!!!! Πάω σε αγώνες και συναντήσεις σε όλη την Ελλάδα και το όνειρό μου είναι να καταφέρω να βγω και στο εξωτερικό!!"
Είναι για μένα ένα σημαντικό κομμάτι που μου προσφέρει μοναδικές στιγμές και τόσες ευκαιρίες για μια πραγματικά συναρπαστική ζωή!!!"
Κλεοπάτρα Ράπτη, (Αθήνα) "κυκλώνω" παραπεντοκαταστάσεις"
Αν και μικρή η Κλεό λέει ότι..."Δε θυμάμαι τίποτα, ήταν τόοοσο παλιά... Το 1999 συγκεκριμένα που συμπτωματικά πιάσαμε τη συζήτηση με έναν"παραπεντά" που θεωρούσα τουλάχιστον σούπερμαν: ΑΦΟΥ ΠΕΤΑΕΙ!!! Τελικά κατάλαβα ότι δε χρειάζεται να είμαι η γουόντεργούμαν για να πετάξω και πήρα τα βουνά :)
Το δρόμο μου έδειξε ο εκπαιδευτής μου Θανάσης Σμύρης, στην πατρίδα μας, τα Ιωάννινα, όπου και πετούσα για τη μισή πτητική μου ζωή. Για την υπόλοιπη μισή έχω αποδημήσει σε νοτιότερα κλίματα Η τελευταία δεκαετία της ζωής μου "κυκλώνει" παραπεντοκαταστάσεις, παραπεντοδιακοπές, παραπεντοπερίμενε, παραπεντοκουμπαριές... και αν με ρωτάτε,,, δεν θα το άλλαζα!" Τρόπος ζωής λοιπόν για την Κλεοπάτρα και σίγουρα με τόσο "κύκλωμα" θα καταφέρει πολλά - πολλά παραπεντοχιλιόμετρα!
Ιωάννα Αυγέρη, (Κόρινθος)" Όποιος πετάξει ψηλά,θα ανταμώσει το θεό του"
λέει η Ιωάννα, δίνοντάς μας μια νέα οπτική της αναζήτησης της δικής μας ατομικής θεότητας... Και όχι μόνο....
"Εκεί είναι η ηρεμία, η ισορροπία, η ενδοσκόπηση και η ελευθερία στην πιο κρυστάλλινη μορφή της...Αυτά και άλλα αποκόμισα από την πτήση στα 11 συναπτά έτη, που μοιράζομαι τους αιθέρες με τα πετεινά τού ουρανού.Ξεκίνησα τον Οκτώβρη του 1999 κι εμπιστεύτηκα τα πρώτα βήματά μου στο Στέργιο Καραπούλιο. Αν και μανούλα δυο παιδιών τότε (4 και 2 ετών), είδα εξ αρχής πολύ "ζεστά" την πρωτόγνωρη αίσθηση της πτήσης και "κόλλησα" στο αεράθλημα. Θεώρησα δεδομένο ότι είμαι ασφαλής εκεί ψηλά, αιωρούμενη, φτερό στον άνεμο, και με αυτοπεποίθηση μπήκα στο χώρο, χωρίς ως σήμερα να έχω βιώσει κάποιο σοβαρό κίνδυνο ή ατύχημα.
Καλύτερη πτήση μου ήταν τον Αύγουστο 2010 στο Αβδού, επειδή είχα την ευκαιρία να μοιραστώ τα θερμικά με ζευγάρια γυπαετών, που μας έκαναν να νοιώσουμε ευπρόσδεκτοι στον αέρα.Τα τελευταία 5 χρόνια πετάω με Skywalk Cayenne2 DHV2, το νυν είναι κόκκινο και το φωνάζω Κάρμεν. Έχουμε ομαλή σχέση και δε μου κάνει νούμερα, ακούει και μου συμπεριφέρεται άψογα. Όπως προείπα, πετάω για να αδειάσω τα έσω μου από στρες, να γεμίσω μπαταρία και για να υπενθυμίζω κάθε φορά στον εαυτό μου ότι η ζωή είναι ωραία και ασφαλής, όσο εμείς της δίνουμε αξία και την αγαπάμε.
Διαφημίζω το άθλημά μου όπου σταθώ κι όπου βρεθώ. Σαφώς με αντιμετωπίζουν είτε με δέος είτε με θαυμασμό είτε με θεωρούν τρελή...μα και ποιος είναι λογικός στις μέρες μας? Όλοι τρέχουν σαν παράφρονες να προλάβουν. Εμείς τρέχουμε για να προλάβουμε τα θερμικά, πριν κλείσει η πτητική μέρα.....ε?
Καλύτερο κομπλιμέντο; Ένας Τεξανός με παρακολουθούσε, καθώς έκανα ήπια wing over και S-άκια, για να προσγειωθώ στην παραλία Λουτρακίου, κι όταν πάτησα κάτω, πλησίασε και μου είπε ενθουσιασμένος "You came down like music"...
Οι λίγες αυτές σκέψεις με καθορίζουν, από τότε που δοκίμασα να γευτώ το αέρινο στοιχείο....και δικαιώθηκε η τότε αυθόρμητη απόφαση να πετάξω. Έχουν μοιραστεί αυτή την υπέροχη εμπειρία και τα παιδιά μου. Μακάρι να προσέλθουν στην παραπεντίστικη οικογένεια και άλλοι νέοι.
Δεν είναι μόνο η πτήση.
Είναι η καλή παρέα.
Είναι ο καθαρός αέρας.
Είναι η υπέροχη ελληνική φύση.
Είναι ο ήλιος, που μας πάει ψηλά.
Είναι η ανάγκη για ελευθερία, που έγινε πλέον οξυγόνο μας."
Και εγώ " like music" διαβάζω τα λόγια της Ιωάννας και βλέπω την μεγάλη αγάπη της για την πτήση και την ελευθερία που κρύβετε πίσω από αυτά!! Αυτή η περιγραφή σίγουρα, θα εμψύχωνε πολλούς νέους, Ιωάννα!
Χρύσα Ζάγουρα, (Πάτρα) "...δεν χωράει σε λέξεις αυτός ο υπέροχος, μαγικός κόσμος..."
...Έβαλα την 1τη μου πτήση το 2005. Μετά από εμπόδια και δυσκολίες, πρακτικά προβλήματα, ατυχίες, αναποδιές και ένα ατύχημα, μετά από 3 εκπαιδεύσεις και 2 σχεδόν χρόνια αναμονής και ονείρων, κατάφερα και “ βγήκα στον αέρα” !!!
" Μου ζήτησαν να γράψω λίγα λόγια για το παραπέντε...όλοι εσείς που πετάτε τι θα πρωτογράφατε;;; Πώς θα περιγράφατε αυτόν το Υπέροχο, Μαγικό Kόσμο; Νομίζω πως δεν υπάρχουν λέξεις που να τον χωράνε!!!...
...Και τι μπορώ να πω σε κάποιον που δεν πετάει...πώς να περιγράψω όλα όσα αισθάνομαι; Αφού δεν βλέπω την ¨δική μας λάμψη" στα μάτια του, πώς να μας καταλάβει;; …Εμείς όμως ξέρουμε!!!Ας ευχηθώ λοιπόν να καταφέρει και άλλος κόσμος να δει αυτά που βλέπουμε και να μεγαλώσει και άλλο η Παραπεντίστικη Οικογένειά μας, με παραπεντάδες -αλλά καλύτερα!- με ακόμα περισσότερες παραπεντίστριες!!! Φαντάζομαι, όλοι θα συμφωνείτε…χεχεχε...."
Λέξεις μπορεί να μην χωράνε αυτόν τον κόσμο, αλλά η Χρύσα έχει μπει δυναμικά σε αυτόν και κάνει πολύ ωραίες πτήσεις, έχει δείξει το ταλέντο της στην ανεμοπορία και το XC και συνεχίζει να προσπαθεί να ζει υπέροχες εναέριες στιγμές, διατηρώντας συνεχώς την λάμψη... στα δικά της μάτια!!
Ελένη Καρλάυτη, (Αθήνα) "μπορείς να πλησιάσεις αυτό που όλοι αναζητούν στην ζωή, την ελευθερία..."
Αργά ίσως, αλλά σταθερά και σίγουρα "δική μας" είναι η Ελένη, αφού τόσα χρόνια το "γυροφέρνει" την παραπεντοζωή...."ξεκίνησα με διπλές το 2001 και αφού έκανα αρκετές ωστε να αποφασίσω να "πάρω τα φρένα στα χέρια μου" τον Σεπτέμβριο του 2009 γνώρισα τον εκπαιδευτή μου, τον Διονύση Βλασόπουλο.
Με το πέρασμα του χρόνου διαπίστωσα ότι το συγκεκριμένο σπόρ διαμορφώνει τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου προς το καλύτερο-αφού η εξάρτησή μας από τον καιρό για να πετάξουμε προϋποθέτει να έχει κανείς υπομονή και επιμονή μαζί, αλλά και μια δόση θάρρους και τόλμης ,αλλά προσφέρει και μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Κοντά στην φύση, στον καθαρό αέρα και τα μοναδικά τοπία που μπορεί να θαυμάσει κανείς από ψηλά, μπορείς να πλησιάσεις αυτό που όλοι αναζητούν στην ζωή, την ελευθερία.
Με το παραπέντε έχω νιώσει αδρεναλίνη, συγκινήσεις και υπέρμετρο ενθουσιασμό! Έχω μάθει να σέβομαι τα στοιχεία της φύσης ,να παρακολουθώ τα φυσικά φαινόμενα και γνωρίζω συνεχώς καινούριους τόπους και ανθρώπους!!!!!
Και όπως φαίνεται Ελένη, θα συνεχίσεις να νιώθεις και να ζεις τέτοια ωραία, γιατί όπως βλέπεις, το παραπέντε δεν είναι εύκολο να το ξεχάσει μια γυναίκα που το αγάπησε πολύ!!!!
Αγγελική Φασιλή, (Αθήνα) "...μια ενδιαφέρουσα περίπτωση...."
...είναι σίγουρα η Αγγελική, αφού είναι μια πιλότος που στην ήδη εξασκημένη καλλιτεχνική και φωτογραφική οπτική της, με πολύ δυναμική παρουσία, φροντίζει να προσθέσει και αυτή των πουλιών! Birds Can Fly... και όλο το σηματάκι των Ελληνίδων παραπεντιστριών είναι φυσικά, δικό της δημιούργημα!
Το να πετάξει; Δεν κάθισε να το σκεφτεί και πολύ όπως λέει, το μάτι της αιχμαλωτίστηκε.... "Πάσχα του 2008, έξω από την Επίδαυρο, εκεί είδα για πρώτη φορά κάποιον να «πετάει»!!….
…το ίδιο βράδυ … google search… paragliding school greece… flyfreedom.gr… Ξεκίνησα εκπαίδευση στις Πλαταιές με δάσκαλο τον Διονύση Βλασόπουλο. Από τότε με αγάπησε ο βενζινάς της γειτονιάς, οι φίλοι με ρωτάνε τι καιρό θα έχει το Σαββατοκύριακο, οι συγγενείς δείχνουν την συμπαράστασή τους στην μάνα μου και ο ψυχαναλυτής μου έχασε μια ενδιαφέρουσα περίπτωση. Πετάω ένα Alpha (ναι….@#!$@^%#^%^%# ακόμα περιμένω τον Αη Βασίλη...)
Κέλυ Φατούρου (Πάτρα) "no risk no fun"
μου γράφει η high risk woman, Kelly..."Πετάω από τον 5ο του 1991. Ήρθα από έναν φίλο, τον Ανδρέα Μέρελη. Ήμουν η τρίτη γυναίκα στην Ελλάδα. Ξεκίνησα πτήσεις με τον Δασούκη Δημήτρη. Αργότερα συνέχισα με τον Αμαξά, τον Καραπούλιο, από το 1996-1999 πετούσα και σε ελληνικούς αγώνες με αρκετές διακρίσεις. Από το 2002, ζω στην Αυστρία, ξεκίνησα Αcro,
όπου και εκεί έκανα διακρίσεις σε παγκόσμιες αγωνιστικές συναντήσεις. Από το 2004 έχω και το δίπλωμα instuctor στο παραπέντε, cross country και acro pilot. Είμαι στην εταιρία Icaro.
Εκτός από το παραπέντε ασχολούμαι και με το τρίαθλο, την αναρρίχηση και το αλπικό σκι. Ακόμα συμμετέχω στην διάσωση βουνού, στην Αυστρία.Το κίνητρο... από μικρή ήμουν ενθουσιασμένη. Μου άρεσε να δοκιμάζω πράγματα που να με φέρνουν στα όρια μου.
Σε λίγους μήνες συμπληρώνω 20 χρόνια στο άθλημα και ελπίζω να μείνω υγιείς και τα επόμενα 20!! Κάθε πτήση είναι μια καινούρια εμπειρία το άθλημα αυτό, πάντα σου δίνει ενθουσιασμό αισθήματα αδρεναλίνη και και και...20 χρόνια πέρασαν και δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτό...."
Ούτε εγώ μπορώ να σε φανταστώ να τα παρατάς Κέλυ, με τόση ενέργεια, εμπειρία, τρέλα και πείσμα, τίποτε δεν μπορεί να σε σταματήσει από το να.... ακροβατείς σε πολλές και διάφορες high risk καταστάσεις!!!!
Ζέρβου Ευαγγελία,(Κέρκυρα)"to make my dreams come true"
"
.....γεννήθηκα και ζω στην Κέρκυρα εργάζομαι ως εκπαιδεύτρια σε κέντρο δημιουργικής απασχόλησης Α.Μ.Ε.Α και τον ελεύθερο χρόνο μου τον αφιερώνω κυρίως σε outdoor activities, mountain bike, snowboard, kitesurfing και paragliding . Έχω "ανοίξει τα φτερά μου" εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο. Όταν "βγήκα στον αέρα " για πρώτη φορά γέμισα ικανοποίηση ...τελικά κατάφερα να πραγματοποιήσω ένα παιδικό μου όνειρο..."πετάω με τα δικά μου φτερά!"...Διαβάζοντας την περιγραφή της Ευαγγελίας, σκέφτομαι πως όταν το όνειρο είναι αυτό που τροφοδοτεί την δράση και τις επιλογές μας, συνήθως τα αποτελέσματα είναι θεαματικά!!!
Όνειρο, αγάπη, τρόπος ζωής, πάθος, μουσική, ελευθερία, λάμψη αλλά και γνώση, εμπειρία, αστείρευτη ενέργεια, πείσμα, άποψη, φανατισμός, ταλέντο, επιτυχία, αγωνιστικότητα και αυτοπεποίθηση είναι τα συστατικά της θηλυκής πλευράς της πτήσης!! Και σίγουρα όχι και τα μόνα, αν σκεφτούμε πόσα πολλά ακόμα μπορούμε να πετύχουμε στο μέλλον!!! Birds Can Fly.... και όσο τα πουλιά πετούν και υπάρχει ο ουρανός...όλα μπορεί κανείς να τα περιμένει!!!!!!!
Αυτό λοιπόν είναι το αποτέλεσμα της σκέψης μου να "μαζευτούμε όλες μαζί" έστω και... διαδυκτιακά και να παρουσιάσουμε τον εαυτό μας, με την ελπίδα μια μέρα να καταφέρουμε να συναντηθούμε και να πετάξουμε παρέα σε μια περιοχή ή σε κάποιον αγώνα και να έχουμε μια καλή γυναικεία ομάδα!!!!! Εύχομαι ακόμα, αυτή να είναι μια εμψυχωτική συνάντηση και για μας αλλά και για άλλες φίλες που θα διαβάσουν και θα θελήσουν να μας ακολουθήσουν από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, ίσως και κάποιες που πετάνε αλλά δεν τις γνωρίζω ή νέες οπαδοί του παραπέντε!!!
