Για τα δύσκολα

  Ένας αγώνας παραπέντε, το ατύχημα ενός φίλου στο βουνό, τσαντισμένες σκέψεις και ένοχοι προβληματισμοί, η ηθική μας που δοκιμάζεται, οι επιλογές μας που ξαναγίνονται ένα κουβάρι αμφιβολιών, συζητήσεις και επαναπροσδιορισμοί, αναλύσεις περί ασφάλειας, ορίων, απόδοση ευθυνών και μετά από το αίσιο τέλος, επιτέλους ηρεμία και γαλήνη.

Η φωτο από δημοσιεύσεις του ίδιου του Πετρου στο fb : http://www.facebook.com/photo.php?pid=558674&fbid=1278691106693&id=1812489188&ref=nf
  Το ατύχημα του Πέτρου από την Κέρκυρα, στον αγώνα του Εμπεσσού, 2-3  εβδομάδες πριν, μας αναστάτωσε αφού πάλι ερωτήματα "υπαρξιακού τύπου" απασχόλησαν πολλούς από εμάς, φίλους ή γνωστούς ή απλούς θεατές του γεγονότος. Εκεί, στην βραχώδη πλαγιά του Μιτσελίου, δεν έπεσε μόνο ο Πέτρος, αλλά προσγειώθηκαν ανώμαλα πολλές σκέψεις και προβληματισμοί μας. Και εν τέλη και ευτυχώς δεν διασώθηκε μόνο ο Πέτρος, αλλά πολλοί από εμάς προσπαθήσαμε να γλυτώσουμε ή να ανατάξουμε τις σκέψεις μας σχετικά με την παραπεντίστικη δράση μας και να τσεκάρουμε την παραπεντο-ταυτότητά μας.

 Η γενική τάση(και επίσημη φυσικά- έτσι μας έχουν μάθει να σκεπτόμαστε) είναι να ενοχοποιούνται τα πλαίσια στα οποία συμβαίνουν τα ατυχήματα ή οι πρωταγωνιστές τους. Φταίνε οι αγώνες....φταίει ο πιλότος...φταίνε και τα  δυο γιατί έχουν λανθασμένη αντίληψη της ασφάλειας ή κάνουν εκπτώσεις .... "Πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι..." Το τάσκ εκτεινόταν σε υπήνεμα σημεία....ο πιλότος πλησίασε πολύ....έκανε τα πάντα για να συνεχίσει στον αγώνα....υπεραντέδρασε ή δεν αντέδρασε σωστά....και διάφορες άλλες μαρτυρίες ή ερμηνείες παρόμοιου τύπου. Αυτά είναι για να γεμίζουν τις σελίδες σε μια έκθεση εμπειρογνωμοσύνης για καρακλοκένταυρες επιτροπές διερεύνησης και επανερεύνησης κοκ... 

Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί τις μαζεύουν ... ενημέρωση, αναζήτηση αιτιών & ενόχων, υπογραφές και... και.... όλα στο χρονοντούλαπο.  Το βασικό ρεζουμέ, που είναι η έλλειψη ικανών δομών για αμεσότερη και γρηγορότερη διάσωση που μπορεί να είναι μοιραία για την ζωή κάποιου, δεν  βλέπουμε να βελτιώνεται, παρ΄όλες τις επίσημες καταγραφές.

 Έτσι ο καλός μας ο Πέτρος είχε ατελείωτες και βασανιστικές ώρες εναγώνιας αναμονής, ξαπλωμένος στην πλαγιά,ευτυχώς μαζί με άξιους πιλότους που προσγειώθηκαν δίπλα του,  να πονέσει, να φοβηθεί, να θυμηθεί, να αναπολήσει, να σκεφτεί, να θυμώσει, να παραιτηθεί, να συνεχίσει...Όλα αυτά τέλος πάντων, που δεν χρειάζονται για την έκθεση, τρύπωσαν όμως στο μυαλό μας.

  

  Στο ελληνικό φόρουμ γράφτηκαν αρκετά με αφορμή το γεγονός. "Ανοίχτηκαν" σκέψεις και συναισθήματα, που μας απασχόλησαν. Επειδή το γεγονός έτυχε να έχει πολλούς θεατές-αυτόπτες μάρτυρες- προβλημάτισε τους πιλότους και είναι το ατύχημα από το οποίο ένιωσα ότι αναδύθηκαν τα πιο πολλά ηθικά θέματα, που ανήκουν στο προσωπικό χώρο του καθενός. 

Από την άλλη πλευρά ήταν άλλη μια ευκαιρία να ειπωθούν πράγματα για αυτούς τους έρμους τους αγώνες. Τους βάλαμε στο στόχαστρο και έγιναν ο "σάκος του μποξ" για να ξεθυμάνουμε τους προβληματισμούς μας. ....Φταίει ο ανταγωνισμός, η ψυχολογία που καλλιεργούν, το κυνήγι των επιδόσεων, της νίκης...Τα πράγματα όμως έχουν την... κακή συνήθεια να είναι συνήθως πολύ πιο περίπλοκα και οι αφορισμοί δεν πολυπιάνουν πιά.

Δεν πάει γυρεύοντας όποιος πάει σε αγώνες. Οι αγώνες είναι ένα αρκετά ασφαλές πλαίσιο για την εξέλιξη και βελτίωση των ικανοτήτων του πιλότου που θέλει να εξελιχθεί στο XC αλλά και γενικά στην πτήση του και στην ανεμοπορική του παιδεία. Εκεί κάποιοι έμπειροι σχεδιάζουν τις πτήσεις, σου επισημαίνουν θέματα ασφάλειας, σε ενημερώνουν συνεχώς για δυσκολίες, σε προσέχουν και τρέχουν αν συμβεί κάτι. Και εσύ μαθαίνεις και μαθαίνεις, γίνεσαι καλύτερος.

"Ίσως το πιο επικίνδυνο να είναι να μην πηγαίνεις σε αγώνες, και να μην προσπαθείς να ξεπεράσεις τα πράγματα που ξέρεις, και αυτό είναι η εμπειρία που περιλαμβάνει και το πως διαχειρίζεσαι το θέμα της ασφάλειας.Πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους αγώνες σαν ένα interactive σεμινάριο, στο οποίο όλοι συμμετέχουν, πετάνε βοηθώντας ο ένας τον άλλο, και παίζουν, προσπαθώντας ο καθένας να περάσει τον άλλο. Είναι ένα παιχνίδι." γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Επίσης, 

" Από τους αγώνες μπορείς να πάρεις οτι εσύ θέλεις. 
Καλή παρέα,
Ιστορίες με μπύρες
Πολλές σημαδούρες για να σου δείχνουν τον δρόμο.
Εκτίμηση και αναφορά των καιρικών συνθηκών στην πορεία του τασκ.
Οργανωμένη και γρήγορη διάσωση σε περίπτωση ατυχήματος.
Γρήγορη Περισυλογή"  λέει ο Μανώλης Ανδρεαδάκης
Συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις  και των δύο.

Όταν τα γεγονότα είναι πολύ στενάχωρα και πονάνε δεν βοηθά και πολύ να αναζητά κανείς αιτίες, φταίχτες και αναλύσεις. Όλα είναι πιθανά στην ζωή...και  του παραπεντά. Με σοφία, μεγάλη πίστη στον άνθρωπο και την δύναμη της ψυχής, υπομονή και ελπίδα, αντιμετωπίζονται τα γεγονότα ή απαλύνονται και ο χρόνος οδηγεί πάντα μπροστά. 

Ο Πέτρος είναι καλά και γύρισε σπίτι του. Σιδερένιος!!! Με το ατύχημά του μας δίδαξε πολλά, χωρίς να το σκοπεύει. Εύχομαι να είναι ο τελευταίος που αναγκάστηκε να περιμένει τόσες ώρες στο βουνό ως την διάσωσή του και θα ήθελα κάποτε να μας πει την δική του πλευρά των γεγονότων και όσων έζησε.