1Χ7=7 4Χ3=12 τα γινόμενα του Ελληνικού Πρωταθλήματος, το αγωνιστικό πρόγραμμα κτλ.....

      Ήμουν και είμαι υπέρ στα 2-3-4 τριήμερα για αγώνες ελληνικού πρωταθλήματος Δεν πάψαμε καμιά χρονιά (με την ΛΕΑΛΠΠΑ) να ζητάμε 3ήμερο σκέλος του πρωταθλήματος και ας απορριπτόταν τελικά. Θεωρώ ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε "αθλητική" ωριμότητα ή αριθμητική επάρκεια για να υποστηρίξουμε με την συμμετοχή μας πολυήμερους αγώνες. Ίσως επειδή οι αγώνες μας είναι ακόμα χόμπυ για το 90% των πιλότων της δύναμής μας. Το 10 %, οι αθλητές- θα είναι πάντα εκεί, σε κάθε διοργάνωση, αλλά ποιός σχεδιάζει αγώνες για ένα τέτοιο ποσοστό;; Πολυτέλεια, ή μήπως το μέλλον των αγώνων μας, αν φυσικά αλλάξουμε το κριτήριο του αριθμού στις συμμετοχές μας.
     Όσο τρέχουμε πίσω από τους αριθμούς όμως, προβληματίζομαι:

Αφουγκράζομαι τον κόσμο, τις ανάγκες μας, τις ελλείψεις μας,τις δυνατότητες, βλέπω τα γεγονότα και σκέφτομαι ότι απευθυνόμαστε σε ένα αθλητικό κοινό επι το πλείστον χομπίστες, πολίτες "εν κρίση", με γενική αβεβαιότητα επιλογών, χωρίς "σταθερές" και δύναμη- δυνατότητα για μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς και κυρίως χωρίς ισχυρό κίνητρο για αγώνες (δηλ χωρίς υψηλού επιπέδου παραπεντοεκπαίδευση, προπόνηση και αθλητικό- πρωταθλητικό προσανατολισμό.)Πρέπει να αξιολογήσουμε το target group και να σχεδιάσουμε στόχους ανάλογα, έτσι δεν είναι;

    Η μη συμμετοχή είναι ένα μήνυμα που οφείλουμε,τουλάχιστον οι διοργανωτές να το αποκωδικοποιήσουμε. Εννοώ ΕΑΠ και σωματεία. Σίγουρα δεν έχει σχέση με τις παροχές, αλλά ίσως με το ότι υπάρχει απόκλιση προσδοκιών και στόχων δηλ σχεδιάζουμε χωρίς να σταθμίσουμε καλά την κατάσταση γύρω μας.

    Άσχετα με το τι ονειρεύομαστε ή προσδοκούμε ή επιδιώκουμε προσωπικά, οφείλουμε να έχουμε και να κάνουμε πράξη μια ξεκάθαρη θέση σε σχέση με την τριγύρω μας, την ελληνική  πραγματικότητα. Οι απόψεις της κοινότητας θα βοηθούσαν σε αυτό.
Με περισσότερους και μικρότερους αλλά πολύ καλά κατανεμημένους στο ημερολόγιο αγώνες πρωταθλήματος ή περιφερειακούς, μπορούμε να επιδιώξουμε:
-Περισσότερες ευκαιρίες για να έχουμε επαρκείς αγωνιστικές,

-περισσότερες συμμετοχές γιατί είναι πιο εύκολο ο αθλητής να πάρει άδεια 1-2-3 Παρασκευές ή Δευτέρες παρά 5 συνεχόμενες εργάσιμες μέρες, 

-περισσότερες δυνατότητες για τους Έλληνες διοργανωτές, τα ελληνικά σωματεία και τις ελληνικές τοπικές δομές, τους υποστηρικτές μας, να ανταποκριθούν στις ανάγκες, πρακτικά και οικονομικά.
-Επιτυχείς διοργανώσεις με πολλαπλούς στόχους ανα επίπεδα πιλότων που να είναι κίνητρο και να μας ικανοποιούν όλους.

     Σχετικά με τα οικονομικά και εκεί οφείλουμε να έχουμε ευελιξία και ορθολογισμό σε σχέση με την παρούσα κατάσταση αλλά αυτό είναι θέμα του πως θα το διαχειριστεί κάθε διοργανωτής-σωματείο.

     Το επιχείρημα της οικονομικής κρίσης και η συρρίκνωση του εξόδου του αθλητή σε μια μόνο δόση για την συμμετοχή σε ένα 7ήμερο πρωτάθλημα, δεν είναι ικανό να με πείσει, απλούστατα γιατί το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό. Πληρωμένοι, ακριβοί , φθηνοί ή και δωρεάν αγώνες, έχουν μειωμένη συμμετοχή. Διεθνείς, τοπικοί, πρωταθλήματα, FAI επίσημοι ή απλές φιλικές συναντήσεις επίσης δεν είναι κριτήριο για επιτυχία ή αποτυχία. Η  άποψη που θεωρεί κάποιες περιοχές πιο κατάλληλες και κάποιες λιγότερο για αγώνες, επίσης δεν μου λέει τίποτε γιατί απλούστατα όλες οι περιοχές δίνουν και δεν δίνουν καλές συνθήκες ενίοτε.

Επομένως ή  στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε.

     Κανένα έξοδο και καμιά περιοχή δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνη για την επιτυχία ή την αποτυχία του πρωταθλήματος ή ενός αγώνα. Όταν με την τύχη στην μεριά μας ο καιρός μας "κάτσει" και πετάμε και βγαίνουν οι αγωνιστικές, όλα είναι ρόδινα.

     Ο σχεδιασμός των αγώνων όμως, το μοίρασμα στο ημερολόγιο και  η οργάνωση δεν είναι θέμα τύχης αλλά δικών μας επιλογών. Και σε αυτό πρέπει να δίνουμε πολύ σημασία. Ήδη από το περσινό εγχείρημα ενός και μοναδικού αγώνα πρωταθλήματος φάνηκε η μειούμενη συμμετοχή. Φέτος ακόμα πιο πολύ. Ο συνδυασμός με τους διεθνής αγώνες είναι κίνητρο αλλά μάλλον όχι πολύ ισχυρό, πράγμα που σημαίνει ότι ο μέσος αγωνιζόμενος παραπεντάς έχει άλλες ανάγκες.

    Αν σκοπός είναι ένα επιτυχημένο ελληνικό πρωτάθλημα, όσες περισσότερες ευκαιρίες του δώσουμε τόσο πιο κοντά στην επιτυχία το πάμε. Σε αυτό δίνουμε την πρωταρχική σημασία. Φυσικά σκοπός είναι και μια χρονιά πλούσια σε επιτυχημένες αγωνιστικές  συναντήσεις κάθε είδους!  Είναι θέμα οργάνωσης. Η Επιτροπή Αλεξιπτωτισμού Πλαγιάς οφείλει να βάζει τους κανόνες και να καθοδηγεί τα σωματεία σε μια ορθολογική, έγκαιρη και με τις περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας σχεδίαση του ετήσιου αγωνιστικού προγράμματος ώστε να έχουν τα σωματεία ευκαιρία να κάνουν διοργανώσεις, να έχουν επιτυχία ως προς τις συμμετοχές και οι αθλητές πολλές ευκαιρίες να αγωνιστούν και να συμμετέχουν.

     Κάθε σωματείο έχει τα δικά του κριτήρια για το πότε και που μπορεί να κάνει αγώνα, αυτά είναι πρωταρχικά στον σχεδιασμό αλλά πρέπει να ακολουθούνται κανόνες.
    Φέτος ζητήθηκαν 2-3  αγώνες στο χρονοδιάγραμμα που ζήτησε η ΕΛΑΟ, δηλώθηκε και εκδόθηκε το αγωνιστικό πρόγραμμα και στην πορεία, κάθε τόσο, προτείνονταν και άλλοι αγώνες.  Μεγάλη προσφορά, με την ζήτηση όμως τι γίνεται;;;
Πχ, αν γνωρίζαμε στο σωματείο μου την πληθώρα της προσφοράς απο την αρχή, δεν θα μπαίναμε και εμείς  και οι υποστηρικτές της περιοχής μας στην διαδικασία προετοιμασίας αγώνων με μειωμένο ενδιαφέρον -πιθανότητα συμμετοχών. Ζητήσαμε πρωτάθλημα τον Απρίλιο στα Καλάβρυτα-εγκρίθηκε Λίγκα τελικά- με ένα αγωνιστικό σεμινάριο και Λίγκα, στην Δράμα ένα μήνα πριν. Ξαφνικά ανάμεσα σε αυτά τα δύο προέκυψε και άλλη Λίγκα στα Ιωάννινα. Αλλάξαμε τα Καλάβρυτα για Σεπτέμβριο , χωρίς να ξέρουμε ακόμα αν θα διοργανωθεί κάτι άλλο λίγο πριν ή λίγο μετά....Ζητήσαμε Λίγκα στο Σαντομέρι τέλος Ιουνίου και τώρα προέκυψε και μια Λίγκα στην Αμφίκλεια ένα ΣΚ αργότερα....
Ποιο το νόημα του προγραμματισμού όταν ο καθένας αποφασίζει έναν αγώνα με τα δικά του κριτήρια, όπως τον βολεύει χρονικά εννοώ και άσχετα αν "σπάει" την κατάσταση;  Πώς θεωρείται πετυχημένο ένα ετήσιο πρόγραμμα όταν απογοητεύει τους διοργανωτές, "καίει" την όρεξη της τοπικής αυτοδιοίκησης για  οικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη, (εσύ τους λες θα έρθουν 80 και έρχονται 20) διχάζει τους υποψήφιους για την συμμετοχή τους και αποκλείει την συμμετοχή άλλων;  Γιατί όσο και να το θες, ανα 1-2 εβδομάδες αγώνες δεν " παίζει "
Κάθε διοργάνωση είναι μια ευκαιρία για το ελληνικό παραπέντε, τους αθλητές, τους διοργανωτές την τοπική κοινωνία, για όλους. Ένα καλό ετήσιο πρόγραμμα έχει στόχο να πάει τα πράγματα πιο ψηλά. Οι πολλές διοργανώσεις δεν σημαίνει και απαραίτητα και επιτυχία. Ούτε και το αντίθετο. Τα σωματεία προτείνουν, ακολουθώντας κάποιους κανόνες και η ΕΑΠ οφείλει να εποπτεύσει τον σχεδιασμό. Αυτό σημαίνει διοίκηση.Για φέτος λοιπόν (+) στην αυξημένη προσφορά και (-) στον συνωστισμό.

      Δεν γκρινιάζω απλά προσπαθώ να καταλάβω τι γίνεται και καταγράφω τις σκέψεις μου πάντα με την ελπίδα να δοθεί αφορμή να ακουστούν και άλλες σκέψεις.
     Αναρωτιέμαι πως διαχειριζόμαστε (στο σύνολο η παραπεντοκοινωνία μας, διοίκηση , σωματεία αθλητές)  την προσφορά και ζήτηση; με τα μάτια στο μέλλον του αγωνιστικού παραπέντε; στην απαιτητική  προπόνηση και στις υψηλές επιδόσεις των αθλητών, την επιτυχία και το δυνάμωμα των σωματείων και στο να έχουμε θετικό feedback για όλους; Ή μήπως η τυχαιότητα (άντε και κάνα προσωπικό, φιλία ή έχθρα, που έχουμε μεταξύ μας) μας καθοδηγούν και μας πάνε "ντουγρού" στην μετριότητα των αθλητών και των ελληνικών αγώνων.

Νομίζω οτι πρέπει να δούμε το θέμα πολύ σοβαρά.
Να συζητήσουμε, να πούμε απόψεις
Να αλλάξουμε τις αριθμητικές απαιτήσεις μας, να βάζουμε όριο συμμετοχών το 20- 30-40 για να είμαστε ειλικρινείς με τους συνδιοργανωτές μας και "μέσα"
Να σχεδιάσουμε στοχευμένους στο κοινό μας αγώνες και να είμαστε ευέλικτοι στις αλλαγές.
Να εφαρμόσουμε περισσότερα κριτήρια για τον  πιο ορθολογικό σχεδιασμό του ετήσιου προγράμματος.

Αν συνεχίσουμε να σχεδιάζουμε αγώνες για 80 -100 και να έρχονται 20 πιθανότητα σε λίγα χρόνια να μην αιτείται κανένα σωματείο να κάνει επίσημους αγώνες, καμιά τοπική κοινωνία να μην τους στηρίζει και να κάνει ο καθένας ότι θέλει, όποτε το θέλει.

Γιατί το να μην θέλουμε αγώνες ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ!!!!  :) :) Το αγωνιστικό πνεύμα ζει πάντα μέσα στους Έλληνες παραπεντάδες. Ας το απελευθερώσουμε σωστά!!!!