Καλή αρχή, λοιπόν!

Το 2009 ξεκίνησε πτητικά, χάλια... Πού οι "κατεψυγμένες" πτήσεις και τα μελανιασμένα δάχτυλα που απολάμβανα άλλους χειμώνες...Φέτος έχει μόνο "parawaiting" και "paradreaming"... Περιμένοντας, ονειρεύομαι γαλανούς ουρανούς... κουμουλάκια...θερμικά...κυκλώματα...κορφές...κάποια ευκαιρία τέλος πάντων, να πετάξω αξιοπρεπώς με το καινούριο μου 2άρι και να γνωριστούμε καλύτερα...να μου δείξει τον...χαρακτήρα του, να δώ αν θα κάνουμε καλή παρέα στις ερχόμενες -που θα πάνε-ανοιξιάτικες πτήσεις, στις παραλιακές...στο πρωτάθλημα...και γενικώς.

Τί να κάνω με τόση πτητική ακινησία.... "χαμηλές διελέυσεις" στα ελληνικά και ξένα παραπεντίστικα φόρουμ και blogs, να δώ πως περνάνε-πώς πετάνε και οι άλλοι ομοιοπαθείς...

Και άμα γυρνάς απο δώ κι απο κεί, όλο και μαθαίνεις και βλέπεις και προβληματίζεσαι...Βρε μπας και...

Έτσι έφτιαξα και γω το... "μπλοκάκι"μου...να γράφω τις σκέψεις μου ελεύθερα, να καταθέτω τις απόψεις μου και την δική μου ματιά στα γεγονότα που με αγγίζουν. 

Πολύ σημαντικό γεγονός  αυτή την εποχή, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παραπέντε, στο Μεξικό. Τελείωσε το Σάββατο αλλά εγώ κόλλησα...Για πολλούς και διάφορους λόγους...

Κάθε τέλος, λένε, είναι και μια αρχή. 

Καλή αρχή λοιπόν...