μήπως κάτι δεν κάνουμε σωστά;

Ξέρω  πολύ καλά, οτι το ατύχημα με το αλεξίπτωτο, είναι  θέμα ταμπού εδώ στην Ελλάδα, το συζητάμε πάντα στο τηλέφωνο, το καταγράφει μια επίσημη επιτροπή διερέυνησης ατυχημάτων-  συνήθως δεν δηλώνεται κανένα μη θανατηφόρο ατύχημα-και ποτέ δεν γίνονται γνωστά τα πορίσματα. Γενικά, ένα πέπλο πέφτει γύρω απο το θέμα.Γιατί συμβαίνει αυτό; Πολλές εκδοχές υπάρχουν, αλλά πίσω απο όλες κρύβεται, πιστεύω, κάτι βασικό: οτι δεν είμαστε  καθόλου εξοικοιωμένοι σαν άτομα και σαν κοινωνία με το λεγόμενο "κακό" δεν ξέρουμε ή δυσκολευόμαστε, να το διαχειριστούμε, με τρόπο που να μην μας φορτώνει ενοχή, ντροπή, στίγμα, δυσφήμηση.

Για το ατύχημα του Έλληνα πιλότου στο Μεξικό δεν γράφτηκε πουθενά τίποτα. Ούτε μια ανακοίνωση στα επίσημα σαιτ του αθλήματος,απο τους επίσημους εκπροσώπους, ούτε μια κουβέντα απο τον αρχηγό της αποστολής. Κι όποια συζήτηση πήγε να ξεκινήσει σταμάτησε απότομα.Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί. Όλους μας εδιαφέρει το πολυδιάστατο αυτό θέμα, όλους μας αφορά αλλά, κουβέντες να μην γίνονται, δημόσια.

Πολλοί, όταν έχουν ένα μικρο ή σοβαρότερο ατύχημα στο βουνό, στην απογείωση, στην προσγείωση, σκέφτονται "ωχ τώρα ποιός τους ακούει όλους, θα αρχίσει το κήρυγμα για την ασφάλεια, για το πόσο επικίνδυνο είναι να πετάς και μπλά μπλά...." Αλλά μήπως και εγώ δεν είμαι τόσο καλός πιλότος; Τι ατυχία, κάποιος με μάτιασε...Μήπως κάτι δεν έκανα καλά; μήπως δεν πρόσεξα ένα σημάδι του καιρού ή παραβίασα κάποιον κανόνα ασφάλειας...φταίει το αλεξίπτωτο ... το κάθισμα...Και χίλιες δυό άλλες ερωτήσεις και πιθανά σενάρια που κάνουν οι άλλοι, αλλά κι εσύ, για τον εαυτό σου. Όλα αυτά "παίζουν" και πολλά ακόμα και σε διαφορετικές δόσεις για κάθε περίπτωση ατυχήματος. Γιατί δεν υπάρχει εδώ η σχέση Αιτίου -Αποτελέσματος, αλλά, πάρα πολλοί παράγοντες συνωμοτούν, μια τέτοια στιγμή.

Νομίζω, οτι το ατύχημα είναι μια ευκαιρία για επαναπροσδιορισμό, αξιολόγηση και feedback για τις επιλογές του πιλότου και όλων μας και προσφέρει σημαντική γνώση και στους άλλους. 

Φυσικά, πέρα απο τις προσωπικές και μικρο-κοινωνικές διαστάσεις που έχει το ατύχημα οποιουδήποτε απο εμάς που πετάμε, σε κάποια ελέυθερη πτήση του, τα πράγματα αλλάζουν διαστάσεις και πολλαπλασιάζονται τα προβλήματα, όταν τα ατυχήματα συμβαίνουν στα πλαίσια επίσημων διοργανώσεων, σε  αγώνες πανελλήνιους ή διεθνείς. Εδώ πια στο παιχνίδι μπαίνει και η ευθύνη των διοργανωτών ως προς την απόλυτη τήρηση των ισχυόντων παραμέτρων ασφάλειας των κανονισμών αγώνων, και σε κάποιες περιπτώσεις θίγονται και αμφισβητούνται κι αυτοί ακόμα οι κανονισμοί, αν η πρακτική εφαρμογή δείξει οτι αποτυγχάνουν στο αυτονόητο: να προστατέψουν τους συμμετέχοντες αθλητές και να προάγουν τις ασφαλείς πτήσεις.

'Ετσι για  ένα ατύχημα που παθαίνει κάποιος πετώντας για "πάρτι του" πάμε και αναλύουμε το προφίλ του και τον χαρακτήρα του, την πτητική του  φιλοσοφία  και συμπεριφορά, τον εξοπλισμό του. Σε ένα ατύχημα όμως στα πλαίσια αγώνα, εκτός απο αυτά,  θα προβληματιστούμε και για τους κανονισμούς ασφάλειας αγωνιστικών πτησεων, πόσο αποτελεσματικοί είναι και  πόσο πιστά εφαρμόζονται;