Paramythias΄ phases...faces...& clouds

Δύο εβδομάδες μετά την λήξη της αγωνιστικής. Και χρόνο δεν είχα να γράψω αλλά δεν ήξερα και τι θα με εξέφραζε περισσότερο να πω. Ένα χρονικό δεν μου έκανε "κλικ", γιατί η αλήθεια είναι ότι η εμπλοκή μου ήταν πολύ μεγάλη. Πάντα είναι, σε ότι κάνω.

Τελικά, κοιτάζοντας ξανά τις φωτογραφίες και ανασκοπώντας και όλη την σχετική εκ των υστέρων φόρουμ συζήτηση(ζωηρή και αιχμηρή- όπως πάντα!) που αφορούσε..... την βαθμολόγηση των τασκ.... τις επιλογές της Τεχνικής Επιτροπής για τους χρόνους... τον τύπο του τασκ... τον καιρό...την περιοχή....την διοργάνωση....το επίπεδο....κτλκτλκτλκτλ....σκέφτηκα σε πόσες διαφορετικές φάσεις, διαθέσεις και οπτικές γωνίες μπορεί  ο καθένας μας να ζήσει και να νιώσει τα γεγονότα, πού, πώς και πόσο θα εμπλέξει τον εαυτό του, τα γούστα, την προσπάθειά του, τα θέλω, τις συμπάθειες και τις αντιπάθειές του. Και πόσο, ο χαρακτήρας του καθενός τον τοποθετεί σε μια απόσταση τέτοια από όπου θα μπορεί να δει το σύνολο, την ομαδική δράση, το "σύστημα" που δημιουργήθηκε για τρεις μόνο μέρες και που όλοι, αθλητές διοργανωτές θεατές εθελοντές, συντονιστήκαμε σε αυτό και παίξαμε τον ρόλο μας.

Φυσικά όλοι έχουν μια προσωπική άποψη, αλλά σε τι χρειάζεται η άποψή μου να γίνει γκρίνια.... κακομοιριά.... έλλειψη σεβασμού στους διοργανωτές και τους συναθλητές μου...μέσο επίδειξης γνώσεων ή ικανοτήτων ή...ή....ότι άλλο μπορεί να είναι; Όλα τα πράγματα έχουν καλές, κακές, μέτριες, λαμπρές πλευρές και όλες πρέπει να συζητιούνται και να φωτίζονται. Το σκοτάδι δημιουργεί απόψεις -τέρατα, απόψεις παρανοημένες, μισοσχηματισμένες.
Θα μου άρεσε μετά απο κάθε αγώνα να γράφουν όλοι κάτι... κάτι λίγο και δικό τους, κάτι που θα τους εκφράζει και θα είναι σημαντικό για αυτούς. Να γράφουν ξεκινώντας από τα καλά και να φτάνουν στις παρατηρήσεις Αυτό θα ήταν μια χρήσιμη ανταλλαγή.
Εγώ ήμουν σε αυτό το "σύστημα" διευθύντρια αγώνα. Καλεσμένη από το σωματείο της Παραμυθίας να βοηθήσω, σε έναν δύσκολο, λίγο άχαρο αλλά και απαιτητικό ρόλο. Κίνητρο, να βοηθήσω αλλά και να μάθω περισσότερα από αυτήν την νέα εμπειρία.

Τα δεδομένα μου, λίγα: τι ήξερα πολύ καλά; Οτι ο αγώνας είναι επίπεδο  Πρωταθλήματος, υπακούει στους τάδε- δείνα κανονισμούς.....Ήξερα ακόμα  ποιοι είναι οι  αθλητές, τι αλεξίπτωτα πετάνε και το πτητικό τους επίπεδο, μέσες άκρες. Έκανα όσα τυπικά προβλέπονται δηλ,

-την τεχνική προετοιμασία,

-τον συντονισμο των μελών της Τεχνικης Επιρτοπής κατά το task setting και 

-τον συντονισμό της πολύπλευρης ενημέρωσης των πιλότων, μετεωρολογική, ασφάλειας κτλ

-την περισσότερη στήριξη και πληροφόρηση των νέων πιλότων της ΠΛ κατηγορίας.

-Επίβλεψη των πτήσεων κυρίως σε επίπεδο ασφάλειας,κανόνων κυκλοφορίας κτλ, επίλυση προβλημάτων, λήψη αποφάσεων

-Εναέρια ενημέρωση, έλεγχο των ενημερώσεων ασφάλειας και λήψη αποφάσεων

-επίβλεψη των διαδικασιών και του scoring 

Εκτός από τα δεδομένα υπήρχαν και ένα σωρό άλλοι αστάθμητοι παράγοντες που με απασχολούσαν και που μόνο "εδώ και τώρα" μπορούσαν να σταθμιστούν, με όσα διαθέσιμα μέσα! Δηλ. τα άτομα που συνεργάζεσαι και ο χαρακτήρας τους, οι αθλητές και η ψυχολογία τους, οι αδυναμίες της διοργάνωσης, ο καιρός και ο ευμετάβλητος χαρακτήρας του, που μας καθορίζει πολλά από τα παραπάνω-αποφάσεις, διαθέσεις, ψυχολογία.

Γενικώς, το απόλαυσα! Πολύπλοκο και απαιτητικό!  Την πρώτη μέρα απογοητεύτηκα γιατί δεν έγινε τασκ αλλά είδα και τις δυσκολίες και τα κενά και προετοιμάστηκα καλύτερα.

Τις άλλες δύο δούλεψα σκληρά, είχα αγωνία, σκέφτηκα πολύ, παρατηρούσα τα πρόσωπα, συζητούσα  και άκουγα απόψεις. Πήρα ανατροφοδότηση, άκουσα κριτική. Όλα στο μέτρο του σεβασμού απέναντι στην διοργάνωση και σε αυτούς που εργάζονται και εκτελούν τον αγώνα. 

Καλές στιγμές: Στην απογείωση που όλα πήγαιναν ρολόι κι ας γκρίνιαξαν μετά κάποιοι οτι είναι μικρή, ότι το ένα ή το άλλο.Οι αθλητές ήταν, επι το πλείστον υποδειγματικοί. Ακόμα όταν παρακολουθούσα τα μπουλούκια σε δράση, να φλερτάρουν με τα θερμικά, το ύψος και τα σύννεφα και στην ώρα, να ξεκινούν όλοι μαζί, να διακρίνω τακτικές και επιλογές στρατηγικής των πιλότων...!!!! Στο γκολ, φυσικά με πολλά χαρούμενα πρόσωπα! Ειδικά για τα παιδιά ΠΛ που μετά πο το δικαίωμα επαναπογείωσης που τους δόθηκε , πολλά είχαν μια 2η ευκαιρία και έκαναν το 20άρι τασκ ή μέρος του, κάτι που τα γέμισε χαρά. Στα αποτελέσματα, όταν το σωματείο μου πήρε την πρώτη θέση!
Στιγμές με αγωνία: όταν έρχονταν οι ενημερώσεις ασφάλειας για τα χαμηλά υπήνεμα του 1ου πυλώνα, τις ψιχάλες στο 2ο τασκ, να διακοπεί ή όχι;; μμμτο επίπεδο των πιλότων που έχω στον αέρα είναι πολύ καλό έως υψηλό και ο αγώνας είναι πρωτάθλημα, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν.
Περίεργες στιγμές: ο καιρός της Κυριακής ξεκίνησε τόσο απογοητευτικά με υπήνεμα σύννεφα, μια γενική δυσφορία επικίνδυνου υπήρχε ακόμα και στην Επιτροπή τασκ. Και ένα στρες κυκλοφορούσε τριγύρω μου. Εκεί ένιωσα πολύ βαριά ευθύνη για τον αγώνα και για τους αθλητές. Μετά από αρκετή υπομονή και αφού εκτιμήθηκε ότι η κατάσταση άλλαξε, πάρθηκαν γρήγορα οι αποφάσεις και το τασκ ξεκίνησε. Εντυπωσιάστηκα που όλοι ανεξαιρέτως οι αθλητές απογειώθηκαν και πέταξαν, η αλήθεια είναι ότι περίμενα περισσότερους διστακτικούς DNF(Did Not Fly)! Και μας έδωσαν και πολύ θέαμα σε ένα τασκ που εξελισσόταν στον κάμπο. Μπορεί να ήταν μικρό αλλά πολύ τεχνικό.

Αμήχανες στιγμές: Κάποιες στιγμές στην βαθμολόγηση, αυτό το elapsed time task που ενώ είναι τόσο απλό και χαλαρωτικό, μας παίδεψε με τα πολλά "γιατί έτσι κι όχι αλλιώς "γιατί χωρίς air start time, χωρίς πολλαπλά gates,κτλκτλκτλ.... Κάποιες στιγμές που οι πιλότοι στην επιτροπή τασκ ήταν υποσυνεργάσιμοι και διστακτικοί ή απότομοι- γενικά αν ο καιρός δεν είναι 100% φορτώνονται με μεγάλη ευθύνη οπότε, κοντρούλες και  αμφιβολίες για το σχεδιασμό του καλύτερου τασκ δεν λείπουν. Επίσης υπάρχει πάντα το πρόβλημα "μικρό τασκ ή καθόλου τασκ;" Εγώ δεν έχω καταλάβει γιατί το μικρό τασκ είναι ντροπή όταν οι συνθήκες δεν δίνουν τίποτε περισσότερο;;; Δεν είναι καλύτερο από το τίποτε;;; Από τον καιρό εξαρτιόμαστε, έτσι δεν είναι;;; Αμήχανες είναι και όλες οι στιγμές που ο κάθε πιλότος βγάζει την γκρίνια του, άμεσα ή έμμεσα ,κάνει παρατηρήσεις, έχει ξεχάσει να δηλώσει την ομάδα του και συ πρέπει να εισαι δεκτικός, ανεκτικός να τον ακούσεις, να του εξηγήσεις και να παραβλέψεις την παράλειψη.

Λάθη: όταν μου είπαν ότι δεν υπάρχει ορατή "γραμμή γκολ", γκρίνιαξα , αλλά δεν επέμενα στα παιδιά του σωματείου να βρουν όποια λύση μπορούσαν εκείνη την στιγμή και να απαιτήσω να υπάρχει. Αυτό, άν και δεν επιβάλλεται από τον κανονισμό, είναι απαραίτητο και μας γλυτώνει από προβλήματα και γκρίνιες. Την Κυριακή άργησα να σκεφτώ να "βγάλω έναν έμπειρο λαγό" για να επιβεβαιώσω τις υποψίες ότι ο καιρός ήταν πτητικός και ασφαλής αρκετά νωρίτερα  από αυτό που περιμέναμε και μας έδειχναν και τα υψηλά νέφη. Ακόμα ζόρισα λίγο τους χρόνους προετοιμασίας, (breifing-window open- airstart) εν γνώση μου όμως, λόγω της πίεσης και του καιρού αλλά δεν το έκρινα και τεράστιο λάθος σε σχέση με τον αριθμό των συμμετεχόντων και κυρίως τον on-off καιρό.

Πάντως, επιμένω και το έχω ξαναπεί, το επίπεδο των αθλητών έχει βελτιωθεί πάρα πολύ και δεν εννοώ μόνο το πτητικό αλλά και η συμπεριφορά τους, δηλ ο σεβασμός προς τους διοργανωτές και η σοβαρότητα και η συνέπεια με την οποία αντιμετωπίζουν το όλο ζήτημα "αγώνες". Δεν είναι πια "χύμα" και όλο το νέο αίμα ξεχωρίζει.και στέκεται σε ένα πολύ καλό επίπεδο.Επειδή ωριμάσαμε αγωνιστικά, αλλά επίσης επειδή οι διοργανώσεις στέκονται πια σε πολύ υψηλό επίπεδο προετοιμασίας και όσοι δουλεύουμε σε αυτές μάθαμε να απαιτούμε τον σεβασμό που δικαιούμαστε γιατί δουλεύουμε πολύ σκληρά, σε δύσκολες συνθήκες.


Και ένα βίντεο απόσπασμα τοπικής τηλεοπτικής εκπομπής. Με την φροντίδα των παιδιών της Αερολέσχης και του Σταύρου Κωστούλα που κάνει πολύ αξιόλογες προσπάθειες προβολής του αθλήματος στα ΜΜΕ.


[vimeo]
Πρωτάθλημα parapente στην Παραμυθιά from varlamitis on Vimeo.
[/vimeo]