Το "Καπέλο"

Πολλές φορές και με  διάφορες αφορμές, η αλληγορική ζωγραφιά του καπέλου στο βιβλίο του "Μικρού Πρίγκηπα", ταιριάζει τόσο πολύ στην καθημερινότητα που ζω. Η πλήρης εγκατάλειψη  "του φαίνεσθαι"  και η "εκ των έσω" οπτική του που δείχνει πώς μπορεί, ένα καπέλο -ή κάτι που μοιάζει με αυτό-να είναι ένα φίδι που αποδομεί έναν ελέφαντα, μου ήρθε πάλι στο μυαλό τελευταία.

"Εδώ γράφουμε ότι οι άλλοι ψιθυρίζουν" αυτοπροσδιορίζεται το SportsSecrets Blog και στο άρθρο του στις 7/2/11 με τίτλο "Αεραθλητισμός από το 1928! " (αναμετάδοση στις 8/2 στο drflight blog) μας παρουσιάζει τον Ελληνικό  Αεραθλητισμό, την εικόνα που προβάλλεται στο site  της Ελληνικής Αεραθλητικής Ομοσπονδίας. Θα μου πεις, περιμένεις να σου πει ο τάδε- δείνα άσχετος, για τα σχετικά με το άθλημα και την ομοσπονδία σου;;; Όχι.  Αλλά πάλι... γιατί όχι; Είναι χρήσιμο και αρκετά υγιές να γνωρίζεις και μια τρίτη- από απόσταση - οπτική ενός απλού παρατηρητή, που, κάνοντας διαδικτυακή βολτούλα στα site  όλων των  Αθλητικών Ομοσπονδιών, παρουσιάζει την εικόνα τους, στον σχετικό ή άσχετο με αυτά, αναγνώστη. 

Διάβασα για όλες τις Ομοσπονδίες, και τα σχόλια.

Εμένα λοιπόν καθόλου δεν μου άρεσαν τα γραφέντα για την δική μας Ομοσπονδία, όχι γιατί θεωρώ ότι άδικα γράφονται αλλά γιατί πρέπει να συμφωνήσω με την πικρή αλήθεια -πως να κρυφτεί άλλωστε, ακόμα και από τα μάτια ενός ουδέτερου παρατηρητή.

Χάλια μαύρα. Και όχι μόνο γιατί το site της ΕΛΑΟ είναι φτωχό, ελλιπές, ανημέρωτο, απουσιάζει η διαφανής διοικητική και οικονομική διαχείρηση-οργάνωση, η επικοινωνιακή διάθεση και η προβολή των Αεραθλημάτων. Χάλια μαύρα, γιατί τρισχειρότερη είναι η πραγματικότητα που αυτή η εικόνα κρύβει μέσα της.

Τι εννοώ:

• Για την ΓΓΑ, είμαστε στα αθλήματα κατηγορίας 5, που έχουν τον τίτλο " Αθλήματα Ιδιωτικής Πρωτοβουλίας με Αθλητική Αναγνώριση και αυτό σημαίνει: "τα αθλήματα αυτά  πρέπει να στηριχθούν αποκλειστικά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και δεν χρηματοδοτούνται από το κράτος. Η παροχή αθλητικής αναγνώρισης σημαίνει ότι θα εξετασθούν διευκολύνσεις για τα πρωταθλήματά τους με κρατικές υποδομές και σε ορισμένες περιπτώσεις διευκολύνσεις στην στέγαση των Ομοσπονδιών.
• Για την  ΕΛΑΟ, μπορεί στα χαρτιά να είμαστε το πιο πολυπληθές άθλημα με την μεγαλύτερη υποτίθεται, δύναμη αλλά στην πραγματικότητα είμαστε στον πάτο του ενδιαφέροντος (τα γεγονότα μιλάνε) αφού απολύτως τίποτε πέραν από τις τυπικές διεκπεραιώσεις δεν προσφέρει στα παραπεντο σωματεια της τόσα χρόνια από το 2006 και μετά οπότε διακόπηκε κάθε επιχορήγηση σωματείου, αγώνα ή Εθνικής Ομάδας.
  Το ρητό που ακούμε ότι περιγράφει χρόνια τώρα, την κατάσταση είναι: "πως να λάβεις παρά του μη έχοντος". Κατανόηση και ανοχή, ήταν η προτιμώμενη ...αγωγή για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά καθόλου δεν συμφωνώ με όσους νομίζουν ότι αυτή εξακολουθεί να είναι μια αποτελεσματική.... συνταγή, για να εγκαταλείψουμε κάθε απαίτηση δραστηριοποίησης και ενεργοποίησης με εναλλακτικές λύσεις
  Μπήκαμε ταμείο... αεργίας και απραξίας, κάναμε υπομονή- άντε θα περάσει. Τώρα που η κρίση γενικεύτηκε και επισημοποιήθηκε πρέπει να πλεύσουμε αλλιώς. Πώς;; Δεν μπορώ να πω, δεν είμαι ο μάνατζερ εγώ, ας απασχολήσει αυτούς που ηγούνται την ΕΛΑΟ. Για αυτό τους ψηφίσαμε, έχουν ευθύνη.  Δεν μπορεί, τόσα χρόνια, κοτζάμ διοίκηση να μην μπορεί να βρει ούτε έναν χορηγό για το παραπέντε (δεν ξέρω για τα άλλα αεραθλήματα), ούτε μια φορά να μην μπορεί να εξασφαλίσει έξοδα της ΕΟ, να δώσει ένα ελάχιστο ποσό για τους αγώνες, να κάνει ένα σχέδιο προβολής του αθλήματος κτλ! Αμάν!
  
• Για ΓΓΑ, ΕΛΑΟ είμαστε τα παραπάνω, κι εμείς απομείναμε μόνοι μας, να κοιταζόμαστε στον καθρέπτη και να λέμε "ααα τι ωραίοι που είμαστε"
  Όλα τα έχουν φορτωθεί τα σωματεία και η ΕΑΠ- όσο και αυτή μπορεί να λειτουργήσει, κάνουμε ότι μπορούμε για την αναζήτηση χρημάτων, προσωπική εργασία, εθελοντισμό, ζητιανιά στο έπακρο στην τοπική αυτοδιοίκηση, βαθιά το χέρι στην δική μας τσέπη και τα κουτσο καταφέρνουμε. Από κάτω προς τα πάνω ανάπτυξη, αλλά δεν επαρκεί αυτό πια.
  Αυτοί δεν μπορούν να βρουν ΤΙΠΟΤΑ;;; Τόσα χρόνια, ποια πολιτική αναζήτησης χορηγών- χρημάτων ή προβολής  ακολουθήθηκε και  δεν απέδωσε τίποτε;. Πολύ θα ήθελα να ξέρω
  
• Στις παρούσες συνθήκες λέγεται ότι υπάρχει θέμα βιωσιμότητας Ομοσπονδιών σαν την δική μας. Αυτό τι σημαίνει;. Ότι αν δεν βρεθεί φόρμουλα θα διακόψει την ύπαρξή της και;;;; Αυτό ήταν, θα λέμε ΕΛΑΟ 1928-2011; Τα σωματεία ενημερώθηκαν προχθές με email ότι η ετήσια συνδρομή τους στην ΕΛΑΟ, αυξήθηκε κατα 50 ευρώ. 250. Μάλιστα. Να πληρώσουμε αλλά, κάντε κι εσείς κάτι , ψάξτε, πείστε μας ότι προσπαθείτε ότι εξαντλείτε όλα τα περιθώρια για να βγει κάτι καλό για το παραπέντε. Σίγουρα κάτι δεν κάνουμε καλά κι εμείς σαν σωματεία, σαν ΕΑΠ, αλλά και σεις εκεί πάνω. Κι εμείς σας "χαιδέυουμε"  τόσο καιρό χαλαρά και χωρίς πολύ πίεση,  κι εσείς προτιμάτε την ησυχία και την ακινησία. Αλλά πέσαμε σε ντουβάρι. Αδιέξοδο.
  
  Για να ξεκαθαρίζω την θέση μου,πριν προλάβει κανείς και μου την "πέσει " για άδικη επίθεση, προσωπικές βλέψεις και.... και... και .... δεν έχω τίποτε προσωπικό με κανένα από τα πρόσωπα που εργάζονται στην ΕΛΑΟ. Όσους γνωρίζω, τους εκτιμώ και έχω συνεργαστεί πολύ καλά ενίοτε. Αν έχω έρθει σε ρήξη κάποιες φορές είναι καθαρά για θέματα πλημμελούς ενημέρωσης και δυσχερούς επικοινωνίας.Δεν κρίνω ατομικά την δουλειά του καθενός και εκτιμώ ότι ο καθένας κάνει ότι καλύτερο μπορεί. Όμως δεν φτάνει!!!! Στην ομαδική δράση δεν προχωράμε. Μένουμε στις τυπικές αβρότητες και λιμνάσαμε.
  Τα σωματεία φέτος μινιμάρησαν τις δράσεις τους και η διάθεση για διοργάνωση αγώνων, μηδαμινή. Και όσοι πήραμε αγώνα(κι εμείς στην ΛΕΑΛΠΠΑ και στην Έδεσσα) θα φάμε ,για άλλη μια φορά, "το αγγούρι" ( με συγχωρείτε...) μόνοι μας, προσπαθώντας να κρατήσουμε το επίπεδο, χωρίς λεφτά και παροχές και να αποδεχτούμε ή να ωραιοποιήσουμε την αναγκαστική "downgrade" πραγματικότητα, ονειροπολώντας την αεραθλητική ιδέα. Θα το κάνουμε και θα περάσουμε καλά αλλά τα προβλήματά μας θα είναι εκεί, στο πίσω μέρος του μυαλού. 
• Πιστεύω ότι ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, να σπρώξουμε το μαχαίρι "στο κόκκαλο", να μας πάρουν στα σοβαρά, να συνεργαστούμε σε μια πολύ σοβαρή βάση και να προσπαθήσουμε πάρα πολύ, γιατί δεν πάει άλλο. Υπάρχουν χώρες πολύ πιο φτωχές από μας, που πάνε "φυσώντας" στο αλεξίπτωτο πλαγιάς, γιατί το υποστηρίζουν. 
• Και μην παραβλέπουμε και το άλλο: την εκ θεμελίων διάβρωση: έχει παρασυρθεί ο παραπεντοκόσμος στον μηδενισμό, στην απαξίωση της διοίκησης και στην τάση αποδόμησης όλων ταν αξιών --κανόνων που μας διέπουν. Κάποιοι, έχουν δουλέψει χρόνια για αυτά. Καλά να πάθουμε, δεν πείθουμε κανέναν και δεν φταίει ο κόσμος που είναι δύσπιστος ή τουλάχιστον όχι μόνο αυτός.

Αυτές είναι οι σκέψεις μου, από όσα έχω δει και ζήσει ως αθλήτρια της ΕΛΑΟ από το 1998 και συμμετέχουσα στην σωματειακή διοίκηση από το 2003. Τσαντίστηκα.... η Ελληνική Ομοσπονδία Μπρίτζ, είναι μια ομοσπονδία υπόδειγμα και λειτουργεί με τέτοιο τρόπο που να προάγει και να αναπτύσσει το ...άθλημα που υπηρετεί. 

Αντε, να σηκώσουμε κι εμείς το καπέλο να δούμε τον ελέφαντα, πριν τον χωνέψει το φίδι και δεν πάρουμε χαμπάρι τι έγινε τελικά.